مرگ خود را اعلام می کنم
مرگ
یعنی انتقال
و هر مرگی نشان دهنده تولدی است در دنیایی جدید.
حالا من هم از اینجا مرده ام
و در جایی دیگر متولد شده ام...
آنجا هم برایم فاتحه ای بخوانید.
از این به بعد در ریز راز دل می نویسم.
کلیک رنجه بفرمایید
ماشین اصلاح
خدا خیرش بده، فقط سر و صدا و غرغر نداره؛ اصلاح هم می کنه...
گل خورده ایم
دو تا بچه نشسته اند و درباره فوتبالشان صحبت می کنند. هر دو، دوم ابتدایی هستند.
یکی می گوید: دروازه که هستی از توپ نترس، محکم باش
آن یکی می گوید: ولی من یک شوت محکم رو گرفتم. خیلی محکم بود، دستم درد گرفت. نزدیک بود دست کشم پاره بشه.
اولی به یکی از ضربه های پنالتی اشاره می کند و خوشحال است که گل کرده است و دومی از فاصله کم نقطه پنالتی ناراضی است.
...
دو تا بچه تازه از پای کامپیوتر بلند شده اند و یک دست فوتبال هیجان انگیز با هم داشته اند: یکی آلمان و دیگری اسپانیا. دو تا بچه که هر دو تا کلاس دوم ابتدایی هستند.
*
۵ دقیقه ای که سر سفره این دو تا با هم صحبت می کردند، من با لبخند تلخی بر لب، به یاد شما بودم.
تردید
نمی دانم قبل از ظهور بهتر است یا بعد از ظهور!
که شهید شوم
*
انگار دعوت نامه فرستاده اند که تو رو خدا انتخاب کن کی قرار است شهید شوی ملک الموت منتظر تصمیم حضرت عالی است...
راستی ملک الموت منتظر تصمیم شما می ماند یا بدون هماهنگی قبلی می آید؟
خدا غصه هایت را زیاد کند...
باید حضور داشته باشیم:
در خانه، در اداره، پیش فامیل، بین دوستان، درون مدرسه یا دانشگاه، کنار همسایه ها، در مسجد محل، درون فضای شهر، میان آشنایان و حتی در کنار غریبه ها
و باید دغدغه داشته باشیم:
برای فرهنگ، برای دین، به خاطر اقتصاد، نگرانی آموزش و درس، دغدغه کار، غصه تربیت و...
و باید در هر حضور خود، همه این دغدغه ها را حفظ کنیم:
دغدغه فرهنگ در جامعه، نگرانی تربیت در خانه، غصه دین در دانشگاه و...
اما خدا آن همه توانایی به ما نداده است که به نحو کامل بتوانیم همه این دغدغه ها را در تمامی حضورهای خود رفع کنیم. پس تنها می توانیم به بعضی مشغول شویم و غصه بعضی دیگر را در دل نگه داریم...
این است که
نیت المومن خیر من عمله
نیت مومن از آنچه انجام می دهد بهتر است
یعنی می خواهد خیلی کارهای دیگر بکند، اما نمی تواند...
دسته بندی
آدم ها دو دسته اند:
یا جهادی هستند
و یا ببعی
کلوا ورعوا انعامکم
***
وینه سفلی فراموش نشدنی بود. کرمانشاه- هلشی- بخش سرفیروزآباد- منطقه عثمانوند
آماده باش
با این اوضاع عربستان...
یک نقشه خوب برای حرم بقیع لازم داریم.
---
در ادامه:
تا اواسط نوروز نیستم. التماس دعا
من هم بازی
برادران عزیزم:
و همه کسان دیگری که در بحث داغ وبلاگی در مورد فحاشی و اهانت به ف.ه شرکت کردید...
آقا، امروز آب پاکی را روی دست همه مان ریخت+. خوش به حال کسانی که قبل از اینکه رهبرشان لب باز کند، مسیر درست را تشخیص دادند.
و خوش به حال کسانی که وقتی دانستند اشتباه کرده اند، پافشاری یا توجیه نکردند.
----
قبلا جایی نوشته بودم که اینگونه بحث ها و نقدهای درون گفتمانی (به شرط افزایش ظرفیت نقد پذیری) بسیار خوب و ضروری هستند. امیدوارم باز هم شاهدشان باشیم (البته با زبانی نرم تر)
همواره
زندگی ما مثل راه رفتن روی ساحل شنی دریاست...
هر جا که می رویم رد پای ما در ساحل باقی می ماند، مگر آنکه موج رحمتی از دریا بیاید و جای پای ما را مخفی کند...
هدیه
در پیامکی نوشتم: «سلام. ۱۴ اسفند، سالگرد شهادت شهید جوشقان نژاد. برای شادی روح او و امام راحل، فاتحه و دو هفته نماز اول وقت و صلوات»
این جواب ها آمد:
- روشن شود هزار چراغ از فتیله ای/ یک داغ دل بس است برای قبیله ای. روحش شاد
- شهدا مخلصانه رفتند. آنانکه ماندند ناخالص شدند.
- نهار چی می دی؟ (پاسخ دادم: کوفت)
- به جای تبلیغ برای شهدا و این حرفها، بدهی تو بده که به خاطر حق الناس نری جهنم (بعد از گفت و گو معلوم شد اشتباه گرفته و بدهی نداشتم)
- خوشا آنانکه از پیمانه دوست، شراب عشق نوشیدند و رفتند.
- یاد و نامش برای همیشه گرامی باد.
- خدا شهدای ما را با شهدای کربلا محشور کند.
- به به عجب فراخوانی! حشرکم الله و ایانا معه
- ان شاء الله با امام حسین محشور بشن! اما فکر کنم منظورت این بود که همه این کارها رو خودت انجام می دی دیگه؟(پاسخ درخور داده شد... اینجا قابل ذکر نیست!)
- فاتحه و صلوات انجام شد. نماز اول وقت به تو مربوط نیست. بذار آخر عمری حالمونو بکنیم بابا.
- چشم. روحش با اهل بیت ع محشور باد. خداوند ما و شما را به پیشگاهشان برساند.
- ان شاء الله از پویندگان راه امام و شهدا تحت زعامت حضرت آقا باشیم.
- خدا روح پدر عزیزتان را با اهل بیت محشور و ما را از شفاعت شهدا بهرمند گرداند.
- زندگی سراسر آزمون است و شهادت مهر قبولی. یادشان گرامی باد
- پیامکتون ناقص اومد. (پاسخ دادم که احتمالا لیاقت نداشته. مقاومت کرد، حالیش کردم که حتما مشکل از لیاقت خودش بوده. بالاخره قانع شد.)
-----
پس از نگارش:
در اداره لب مطلب دوستانی که این پیام را دریافت کرده بودند این بود که: بی مایه فطیر است. یعنی که نهار فراموش نشود... حالا هر چه اصرار کردیم که از نخ این صحبتها بیرون بیایند، نشد که نشد. بعضی ها که اصلا گفتند اگر نهار ندهی همان نمازی را هم که می خواندیم، تعطیل می کنیم... گناهش گردن خودت.
این یک پست از «ریز» بودن درآمد و درشت شد. می بخشید.
نگرانی پایان ندارد...
قُلْ هَلْ نُنَبِّئُکُمْ بِالْأَخْسَرِینَ أَعْمَالاً
الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَهُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعاً
مبارکه «کهف»- شماره 103 و 104
بگویم که زیانکارترین مردم در عمل چه کسانی هستند؟
آنها که تلاش شان در دنیا گمراهی است و گمان می کنند که کار نیک انجام می دهند...
و نگرانی پایان ندارد... در خوف و رجا باید زیست
بعضی ها...
بعضی خاک ها... و خاک بعضی ها
گلدان که بشود، فقط به درد خرزهره می خورد...
و بعضی خاک ها... و خاک بعضی ها
گلدان که بشود، خالی اش هم زیباست.
حیات
حیات، ثمره جریان خون است. درون رگ که باشد، تو حیات داری و بیرون رگ، امت تو.
تفاوت صانع ژاله و ندا آقا سلطان در امت آنهاست. خون هر یک به چه کسی حیات داد؟ امتش از همین راه شناخته می شود.
حرکت غیرقانونی
انقلاب ما برای صدور... منتظر ویزا نمی ماند
یک کشف مهم
اصلی ترین عامل مرگ... تولد است. آنان که به دنیا نیامده اند، هرگز نخواهند مرد.
رونوشت: ترسوها
فکرش را بکن...
۲۲ بهمن، مصری ها هم پیروز شوند... چه شود!
ما اهل کوفه...
هرچه سپاه کوچک حسین ابن علی «نوع خالص» خوبی برای هر عصری است، و انبوه امویان «نوع خالص» بدی و شرارت هستند، کوفیان بهترین نمونه «متوسط» مردمانند. و ما، همیشه در معرض این خطر هستیم که مانند کوفیان عمل کنیم و در عمل چیزی انجام بدهیم، که هرگز در مخیله مان خطور نمیکرده است، و سیر حوادث، بهجایی بکشاندمان که در خون حسین شریک شویم.
اصل مطلب را در پنجره بخوانید
آفرینش
اگر بخواهی کاری را انجام دهی، راهش را خواهی یافت
و اگر نخواهی بهانه اش را...
پی نوشت:
1- جناب آقای قرائتی امروز رادیو بودند و این قصار را فرمودند.
2- دوست دارم از دیدار دوشنبه مان با حضرت ماه، بنویسم، اما...
در کنار ماه
فردا قرار است به دیدنش برویم. سال ها آرزوی این روز را داشته ام، اما حالا از فرط هیجان درمانده ام.
دعا کنید در عمل به حرف هایش در نمانیم.
قدر ناشناسی
این همه برایش عرق ریختم...
بیل زدم...
بزرگش کردم...
حالا که می خواستم دستی به گل هایش بزنم...
تیغش را پیش آورد.
فرآیند مشترک، نتیجه متفاوت
خاک بود،
آبش دادم،
عرق ریختم...
گُل شد.
*
خاک بود،
آبش دادم،
عرق ریختم...
گلدان شد.
ریزه خوار او هستم
پیام فرستادم که:
23 دی، سالروز شهادت حجت الاسلام سیدجعفر سجادی است.
شادی روحش، دو هفته نماز اول وقت همراه با صلوات
این جواب ها آمد:
+ یاد آن روزها، شادی روحش، دو هفته نماز و صلوات... حساب شما می شه التماس دعا. قابلی هم نداره ها
+ روحش شاد و درجاتش متعالی باد... بی شک «حسین» که نعمت بی منتها از کوثر زهرای اوست، تلألویی از وجودش است... یعنی که علمش همچنان برافراشته و راه برای رهروانش هموار است. خداوند توفیق رهرویش و لیاقت شفاعتش را به ما مرحمت فرماید
+ سالروز شهادت سید جعفر عزیز و شهدای کربلای 5 گرامی باد
در این زمانه بگرد...
مختار! عبرت بود، نه اسطوره.
چشمان کاملا باز
شرط ادامه موفقیت آمیز مسیر پیشرفت و اقتدار، بیداری و دست کم نگرفتن دشمن است.
حکمت
عکس روی دیوار، دستش را روی بینی اش گذاشته، یعنی ساکت! اینجا بعضی مریضند...
راست می گوید... سکوت دوای مرض قلب است.